دلا ديدي آن عاشقان را
جهاني رهايي در آوازشان بود
و در بند حتي
قفس شرمگين از شكوفايي شوق پروازشان بود
پيام آوراني كه در قتلگاه ترنم
سرودن علي رغم زنجير، اعجازشان بود
به سرسبزي نخل ايثار، به اين آيه هاي تناور
دلا گر نه اي سنگ ايمان بياور
......................................
دوست خوبم مثل هميشه زيبا و مفيد نوشتي؛ پست قبليتم خوندم اونم همين طور؛ از اينكه دير اومدم عذر مي خوام خودت كه در جرياني....
